Ρούλα Κόζη

Κυριακή, Μαΐου 11, 2014

Σ' ευχαριστώ γιατί...



                                            
                                 Σ’ ευχαριστώ γιατί…

…μ’ αγαπάς χωρίς να ζητάς αντάλλαγμα.
…με φροντίζεις από το πρώτο λεπτό που με πήρες στην αγκαλιά σου.
…με προσέχεις σε κάθε βήμα που κάνω, ακόμα και όταν δεν είσαι δίπλα μου.
…με καμαρώνεις για κάθε προσπάθεια που κάνω.
…με βοηθάς σε κάθε δύσκολη στιγμή μου.
…με στηρίζεις σε κάθε νέο ξεκίνημα.
…με εμπιστεύεσαι.
…είσαι δίπλα μου σε όλα ακόμα και αν δεν συμφωνείς με την απόφασή μου.
…είσαι μαζί μου στα εύκολα μα και στα δύσκολα.
…ενδιαφέρεσαι για μένα.
…πιστεύεις σε εμένα ακόμα και όταν εγώ η ίδια έχω χάσει την πίστη στον εαυτό μου.
…ανησυχείς για μένα.
…θέλεις να είμαι ευτυχισμένη.
…κάνεις όνειρα για μένα.
…προσπαθείς να μη μου χαλάς χατίρι.
…με ενθαρρύνεις.
…με νοιάζεσαι.
…θέλεις να είμαι όσο καλύτερα γίνεται.
…με συμβουλεύεις και ας μην ξέρεις πολλά.
…ακόμα και όταν δεν μ’ άρεσαν αυτά που έλεγες, τελικά είχες δίκιο.
…με ακούς.
…δεν δίνεις απλά αγάπη, ΕΙΣΑΙ η αγάπη.

Σ’ ευχαριστώ…
…για όλες εκείνες τις φορές που με σήκωσες όταν είχα πέσει. Για όλες εκείνες τις φορές που σκούπισες το δάκρυ μου, που στερήθηκες το χαμόγελο και το αντάλλαξες για το κατσούφιασμα μου. Για όλες εκείνες τις φορές που με έβαλες για ύπνο, δίνοντάς μου ένα τρυφερό φιλί στα μαλλιά. Για όλες εκείνες τις φορές που ξαγρύπνησες στο πλευρό μου όταν ήμουν άρρωστη. Για όλες εκείνες τις φορές που σε χρειάστηκα και ήσουν πάντα δίπλα μου. Για όλες εκείνες τις φορές που έδωσες προτεραιότητα σε μένα, αφήνοντας στην άκρη τον δικό σου εαυτό και τις δικές σου ανάγκες. Για όλες εκείνες τις φορές που μοιράστηκες μαζί μου όλα τα όνειρά μου, τα γέλια και τα δάκρυά μου. Για όλα τα καρδιοχτύπια σου όταν εγώ αργούσα να γυρίσω στο σπίτι.

Σ’ ευχαριστώ γιατί…
…είσαι η καρδιά που μπορεί να ακούσει κάθε ανείπωτη ανάγκη μου.
…έχεις τη σοφία να καταλάβεις πότε πρέπει σιωπηλά να κάνεις πίσω.
…είσαι πάντα εκεί για να βοηθήσεις και να μοιραστείς.

Σ’ ευχαριστώ γιατί…
…είσαι τα μάτια που αντανακλούν την κάθε χαρά μου.
…είσαι τα χέρια που με αγκαλιάζουν στοργικά.
…είσαι η φωνή που με ανακουφίζει, με εμπνέει και με τέρπει.
…είσαι το χαμόγελο που συνεχίζει να λάμπει ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά.
…είσαι ο άγγελος που έστειλε ο Θεός για να με φροντίζει και να με προσέχει.

Σ’ ευχαριστώ γιατί δεν είσαι τίποτε άλλο από ένα πλάσμα το οποίο υπομένει, δίνει και αγαπάει.
Γιατί με μεγάλωσες με υπομονή, φροντίδα και αφοσίωση.
Γιατί ανέχτηκες τις αταξίες, τις παραξενιές και τις ζημιές μου.


Μαμά, μανούλα, μανουλίτσα, μητέρα, μάνα…

Η πιο αναγνωρίσιμη λέξη ανάμεσα στις γλώσσες του κόσμου.
Η πιο χιλιοειπωμένη λέξη σ’ ολόκληρη τη ζωή ενός παιδιού.
Δυο γράμματα, δυο συλλαβές, αμέτρητα συναισθήματα.

Στα 10 μας την αγαπάμε.
Στα 15 μας ¨ενοχλεί¨.
Στα 18 θέλουμε να φύγουμε από το πλάι της.
Στα 25 αντιλαμβανόμαστε ότι σε όλα όσα μας έλεγε, είχε δίκιο.
Στα 50, στο μεσοστράτι της ζωής μας, παρακαλάμε να μην τη χάσουμε από κοντά μας.
Στα 70 ευχόμαστε να ήταν δίπλα μας, να μας συμβουλέψει, να μας παρηγορήσει, να μας χαϊδέψει τα μαλλιά και να μας δώσει κουράγιο.

Μας φιλοξενεί στην κοιλιά της για εννιά μήνες, μας έχει στην καρδιά της για μια ζωή…

Σ’ ευχαριστώ μαμά…
…γιατί η ερώτηση που κάνουμε στον μπαμπά είναι «Πού είναι η μαμά;».




                                                         

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μου την γνώμη σας...